Eibarko euskara hiztegia
mustur
1.
[mutur]
(mutur).
iz.
(TE).
Hocico,
morro.
Animalixa batzuen buruko zati urtena, ahua eta surra daukazena.
2.
[mutur]
(mutur).
iz.
(TE).
Morro.
Personian ezpan-aldia.
Musturrez aurrera jausi eta golpe latza hartu neban.
Musturra okertu, musturrak apurtu biharrian ibili, musturrez aurrera jausi...
3.
[mutur]
(mutur).
iz.
(TE).
Morro,
punta.
Etzinda, zadarixan muturretik ziharduan eran ahala. / Echado en tierra, bebía de la boca del odre a discreción.
4.
[mutur]
(mutur).
iz.
(NA).
Punta,
lugar lejano,
lugar remoto.
Denpora-bakua ez deilla etorri behintzat! Bai! zazpikixak be bizten dia baiña, basarri muturrian....
Mendi-muturra, basarri muturrian...
musturra sartu.
(muturra sartu).
du
ad.
(TE).
Entrometerse,
inmiscuirse,
meter el morro.
Batetik ez bazan bestetik, musturra sartu gura eban. / De un lado o de otro, quería meter baza. /
Gauza guztietan musturra sartu biharreko gizona zan. / Era persona que tenía que meter el morro en todas las salsas. /
Han inguruan zan itziartarrak zerbait entzun eban da sartu eban bere muturra. (Zirik 22).
musturrak.
[muturrak]
(muturrak).
iz.
Morros cocinados,
de morros.
Jateko prestatzen diranak: "En la carnicería belfo de ganado, del que las nuestras hacen un plato suculento" (TE, 565). / Baitta arpegi txarra edo hasarria be, bikote edo famelixakuena batez be.
Aitzen emon deste andriak musturrak daukazela kanpotik naizelako, eta piparrak daroiadaz, honekin hobiak izaten dirala eta.
/
Gozuak dira musturrak ondo prestau ezkero.
Ik.
musturraldi,
musturtu.
Pluralian erabiltzen da: musturrak prestau; musturrak euki, musturrekin egon...